De winterzonnewende is het astronomische begin van de winter, dat de kortste dag en de langste nacht van het jaar markeert, vandaag 21 december om 16:03 op het noordelijk halfrond. Het is het moment dat de zon op het zuidelijkste punt van de hemel staat, waarna de dagen weer langer worden en er meer daglicht komt.
De winterzonnewende treedt ons wederom tegemoet,
ons, bewoners van het hoge Noorden.
De eeuwige kringloop der natuur ontroert mijn geest,
en wekt een eerbied op, oud als de tijd zelve.
Nu het dageraadslicht weder aan kracht wint,
staat de felle winterkou aldaar buiten
in schriel en scherp kontrafeit
met de huiselijke gloed onzer warme vertrekken.
2e Symfonie van Fartein Valen.
Omdat voor mij de nu ook de tijd aanbreekt tot introspectie neig ik vaak naar muziek die voelt als een innerlijke winter: kaal, stil, streng. De symfonie heeft een voortdurende ondertoon van zwaarte, zonder melodische houvast. Voor mij dan ook de belichaming van een absolute Midwinternacht.
Fartein Valen (1887–1952), hij was een Noorse componist die zich volledig afzette tegen de romantische traditie van Grieg en de nationale stijl. Hij ontwikkelde een volstrekt eigen, extreem ingetogen, ascetische vorm van atonaliteit, die hij zelf “distribuerte tonalitet” noemde. Zijn muziek heeft daardoor een bijna monastieke strengheid en een noordelijke melancholie — alsof de klanken uit graniet gehouwen zijn.
Reactie plaatsen
Reacties